Gelukkig vielen er bij dit ongeval geen dodelijke slachtoffers. Aan het einde van de oefening brak de eerste verlofperiode aan. Dit verlof bestond uit één week verlof in de zes weken. Dit verlof was niet eskadronsgewijs maar voertuig gebonden. Dit had als nadeel dat er vanaf dat moment nooit meer een eskadron compleet binnen en dus inzetbaar was. Eind december werd op initiatief van de brigadecommandant door de WZZ een “Hollandse” jaarwisseling op touw gezet. Compleet met poffertjeskraam, een schiettent en het onontbeerlijke vuurwerk achter het Engelse kerkje om 24.00 uur. De commandanten voelden vast wel aankomen wat er ging gebeuren toen zij om 24.00 uur de plaats naderden en daar maar zeer weinig belangstellenden aantroffen. Bij het afsteken van de eerste vuurpijl brak achter de belangstellenden een waar inferno uit. Uit alle gebouwen werd met losse munitie het jaar 1962 welkom geheten. In januari 1962 nam 103 Verkenningsbataljon, met enige jaloezie, afscheid van 102 die in ’t Harde op kracht mocht komen. Het zou nog tot april duren voordat 102 het Trahkehnerbataljon weer zou gaan aflossen. Vanaf dat moment zouden beide bataljons elkaar ook om de drie maanden in Hohne gaan aflossen. Tegelijkertijd werd er een tankbataljon aan de Lichte Brigade toegevoegd. De huisvesting, intussen, werd er ook steeds beter op. Doordat de Britse 14th/20th Kings Hussars, een eenheid ter grootte van een regiment, ons bataljon adopteerde, kreeg 103 Verkbat de beschikking over een garageruimte. Daar konden de onderhoudsgroepen, zowel de BOG als de EOG’n, droog en warm sleutelen. Ook voor reserveonderdelen van de van oorsprong Britse Centurion tank kon men meestal wel bij de Engelsen terecht. Dit jaar werd ook gestart met een nieuwe eskadronsindeling. Er werd met een tank-, een verkennings- en een tirailleur/mortiereskadron geoefend. Dit kwam zeker de elementaire opleiding ten goede. In deze samenstelling, het zogenaamde POSO-verband, werd geoefend tot maart. Hierna werd weer overgegaan naar de organieke samenstelling. Op 8 februari van dit jaar gaf majoor van den Bergh met weemoed het commando over het bataljon over aan lkol M.A. van de Wall Bake. Hoe het in die tijd gesteld was met het dienstvervoer mag duidelijk zijn als je je realiseert dat de nieuwe commandant met de zogenaamde verloftrein in Hohne aankwam. Ook dit jaar werd er veelvuldig geoefend en uiteraard ook geschoten tijdens de schietserie. Op 11 april kreeg het C-Eskadron bezoek van niemand minder dan Z.K.H. Prins Bernhard, tevens Inspecteur-Generaal Krijgsmacht (IGK). Vanuit een halftrack M38 sloeg de Prins de verrichtingen van een peloton te velde gade. Tijdens deze schietserie vond er een “cocktailparty” voor officieren bij de Britten plaats. Wellicht was dit het begin van de voortaan zo populaire schietserieborrels. Na het onderhoud na afloop van de schietserie, werd 103 afgelost door 102 Verkenningsbataljon. Ons bataljon mocht nu voor de eerste keer naar ’t Harde. Bij de grenspassage werd het voertuig van de Sie 1 (personeelszaken), door de douane uit de colonne gehaald en doorzocht. De nieuw aangeschafte koekoeksklok van de ritmeester T. dreigde daarbij in beslag genomen te worden. Na een nogal levendige discussie op het bataljons-commandonet, tussen enerzijds de douanebeambte bij het voertuig en anderzijds de ritmeester, die ver voorin de colonne zat, werd de klok uiteindelijk door de douane vrijgegeven. Ook de rest van de colonne kon de reis naar ’t Harde voortzetten. 61
63 Online Touch Geschiedenis 103 VerkBat Home